To, co radość sprawia, każdy chwali pewnie,
A przy polskiej pieśni cały świat tańcuje.
Więc o tej muzyce bez trudu wnioskuję,
Że poruszy wszystko, nawet dusze w drewnie.
Georg Philipp Telemann (1681-1767) jest jednym z najważniejszych niemieckich kompozytorów epoki baroku, od najmłodszych lat przejawiał talent muzyczny, sam nauczył się grać min. na skrzypcach, flecie, oboju, puzonie i instrumentach klawiszowych. Pierwsza operę pt.. „Zygmunt” skomponował mając 12 lat, czym zaskoczył rodzinę przeciwną jego karierze muzycznej. Znał biegle kila języków, był utalentowany literacko, a poezja była jego drugą pasją. Dorobek twórczy Telemann jest imponujący: ponad tysiąc kantat kościelnych, kilkaset uwertur, suit orkiestrowych, msze, pasje, sonaty, fugi. Sam kompozytor mawiał, że wie, iż skomponował niektóre rzeczy 3-4 razy. Już za życia cieszył się wielką sławą, przewyższając popularnością (i otrzymywaną gażą) Jana Sebastian Bacha.
Osoba kompozytora ściśle związana jest z zamkiem pszczyńskim. W latach 1705-1708 kompozytor piastował funkcję nadwornego kapelmistrza na dworze Erdmanna II Promnitza w Żarach, jednego z właścicieli Pszczyny. Towarzysząc hrabiemu w podróżach na Śląsk, Telemann przebywał także w zamku w Pszczynie (udokumentowany pobyt miał miejsce między 15 maja a 23 sierpnia 1706 r.). Wyjazd do Pszczyny i odbywane stąd podróże dały kompozytorowi możliwość poznania polskiej muzyki ludowej i zaowocowały kompozycjami, w których można odnaleźć jej wyraźne ślady, szczególnie polskich tańców. W Niemczech Telemann uchodził wręcz za znawcę muzyki polskiej i morawskiej.
Telemann był kompozytorem o ogromnej wyobraźni muzycznej, wręcz encyklopedią źródeł muzycznej inspiracji. Tworzył dzieła pogodne, lekkie, o niezwykłej urodzie i elegancji.
Wzrastającej popularności jego muzyki sprzyja także rozkwit wykonawstwa historycznego, dzięki któremu możliwym jest odkrywanie na nowo brzmienia dzieł mistrzów minionych epok.