IGNACY KOWOL
Urodził się 13 lutego 1892 r. w Rydułtowach jako syn Franciszka Kowola i Joanny z domu Hetmaniok. Z zawodu był elektrykiem górniczym. W trakcie służby w wojsku niemieckim w czasie I wojny światowej był ofiarą ataku gazowego, w wyniku czego chorował później na płuca i często pozostawał bezrobotny. Po wojnie pracował w KWK Chwałowice. W okresie I powstania służył jako szeregowiec w 12 kompanii 2 Pułku Strzelców Rybnickich. Początki tego pułku nie są znane. Miał powstać na przełomie maja i czerwca 1919 r., a jego dowódcą był Mikołaj Witczak. Swoim zasięgiem pułk obejmował 75 miejscowości z południowej części ówczesnego powiatu rybnickiego. Prawdopodobnie pułk został zlikwidowany tuż po I powstaniu. 2 Pułk Strzelców Rybnickich składał się z 3 baonów podzielonych na 12 kompanii. 12 kompania, licząca 167 osób, wchodziła w skład III baonu, a na jej czele stał górnik Jan Wawrosz. III baonem dowodził rolnik i robotnik Jerzy Wańczura.
Zdjęcie z wesela Ignacego Kowola z Martą z domu Grobelny
Gołkowice, lipiec 1920 r.
Skład osobowy pułku przedstawiał się następująco: dowódca baonowy Jerzy Wańczura, robotnik; zastępca Alojzy Ogiermann; adiutant Ciencialla Franz, rolnik; feldwebel baonu I Buchta Andreas, murarz; ordynans Kruppa Franz, kowal; ordynans Stenzel Josef, robotnik; ordynans Labza Alois, robotnik; ordynans Plechorz Franz, robotnik; ordynans Kempny Pieter, robotnik kolejowy; ordynans Kuczka Paul, robotnik kolejowy; pisarz Kopel Ruffin, muzykant; pisarz Czylok Josef, pisarz; prowiantowy Kruppa Wilhelm, kowal; prowiantowy Kempny Jósef, robotnik kolejowy; prowiantowy Nieslanczyk Paul, rolnik; prowiantowy Goliasz August, robotnik; prowiantowy Neiduch Szepon, robotnik; prowiantowy Raiwa Jahn, rolnik; prowiantowy Raiwa Ludwig, robotnik; prowiantowy Raiwa Paul, górnik.
W lipcu 1920 r. Ignacy Kowol w Godowie poślubił Martę Grobelny urodzoną w 1895 r. w Gołkowicach. Mieszkał w Rybniku, gdzie zmarł 14 lutego 1969 r.
Ignacy Kowol z żoną Martą z domu Grobelny i córkami Elfridą (Ewą, po lewej) i Henriettą (Henryką, po prawej) Rybnik, ok. 1935 r.
Fotografie z rodzinnego archiwum Andrzeja Sławińskiego, wnuka Ignacego Kowola
KSIĄŻKA
MÓJ DZIADEK
BYŁ POWSTAŃCEM
