Zamek, siedziba panów i książąt pszczyńskich, na przestrzeni wieków ulegał licznym przekształceniom od gotyckiej budowli obronnej po neobarokową rezydencję. Z jeszcze większą dynamiką zmieniało się jego otoczenie. Budynki kompleksu powstawały, aby przy okazji prac budowlanych zniknąć, ustępując miejsca nowym budowlom. Często gruntownie przekształcane, zmieniały nie tylko swój wygląd, ale i funkcję użytkową.
Generalnie swój obecny układ założenie zamkowe uzyskało w latach 60. i 70. XIX w.
Neoromańskie stajnie zostały wzniesione w latach 1865–1866 według projektu Oliviera Pavelta. Architektonicznie i stylistycznie są ściśle powiązane z – powstałym rok wcześniej – budynkiem sąsiedniej powozowni. Głównym akcentem elewacji jest umieszczony na osi ryzalit z neoromańskim portalem i mieszczącym się w trójkątnym przyczółku tondem z głową konia. Wnętrze stajni to neogotycka, trójnawowa hala nakryta sklepieniem krzyżowo-żebrowym wspartym na żeliwnych kolumnach. Mieści 36 boksów w układzie dwutraktowym, który został powtórzony na mieszkalnym pierwszym piętrze.
