Ołtarz główny pochodzący z przełomu XV i XVI wieku, został prawie całkowicie przebudowany w 1885 roku. Nad tabernakulum znajdowały się trzy naturalnej wielkości figury: św. Jadwiga, Matka Boska z Dzieciątkiem i św. Małgorzata. W górnej części lewego skrzydła ołtarza znajdował się wizerunek klęczącego Jana Chrzciciela na pustyni, wskazującego baranka. Poniżej przedstawiono św. Jadwigę bez korony. Klęczała przed ołtarzem z krzyżem, na którym Chrystus wskazuje na ranę w boku. W górnej części prawego skrzydła przedstawiono Jana Ewangelistę w samotni Patmos, obok niego orła ze zwojem papieru w dziobie; w dolnej części tego skrzydła, św. Jadwigę pielęgnującą chorych. Pierwotnie, u podstawy ołtarza znajdowała się rzeźba czternastu Świętych Pomocników. Podczas jego przebudowy, została podzielona na połowę, ustawiając po siedem postaci po każdej stronie tabernakulum. W wielu publikacjach wspomina się również małe skrzydło ołtarza, przedstawiające świętych Bartłomieja i Wawrzyńca. Pierwotnie były jeszcze dwa boczne ołtarze, które ustawiono na wschodniej ścianie.

Kościół płonął w 1458 i 1622 roku. Po kolejnym pożarze 5 września 1939 roku już go nie odbudowano. Ocalone rzeźby z ołtarza centralnego i płaskorzeźby z predelli ołtarzowej, znajdują się obecnie w kościele św. Jadwigi w Starej Wsi. Figurę Chrystusa cierpiącego – Ecce Homo i obraz Trójcy Świętej otoczonej dwudziestoma dwiema główkami aniołów po dwie i trzy, umieszczono w kościele Wszystkich Świętych w Pszczynie. Zabytkowe organy z 1783 roku, wyniesiono z kościółka jeszcze przed pożarem i dzięki temu również się zachowały. W 1979 roku pozytyw odrestaurowano i przywrócono do czynnej funkcji muzycznej. Obecnie przechowywany jest w Muzeum Prasy Śląskiej w Pszczynie.

Cmentarz potocznie nazywany „Jadwiżką” usytuowany jest w północno-wschodniej części parku zamkowego, przy dzisiejszej ul. Chopina. Pierwotnie był otoczony drewnianym płotem z dwiema bramami. Jedna prowadziła z Alei Jadwigi do głównego wejścia na południowej ścianie kościoła, a druga, mniejsza, wiodła ze Starej Wsi do drzwi od zachodu. Pośród starego drzewostanu zachowało się wiele zabytkowych nagrobków z XIX i początków XX wieku, a wśród nich grobowiec księżnej Henrietty Luizy zu Holstein-Beck, pierwszej żony księcia pszczyńskiego Fryderyka Ferdynanda Anhalta i pomnik księdza Bernarda Bogedaina, biskupa wrocławskiego, cenionego za popieranie nauki w języku polskim. Na „Jadwiżce” pochowano także pszczyńskich proboszczów: księdza Ernsta Kosmeliego, księdza Mateusza Bieloka i księdza prałata Józefa Kuczerę.

Przy wejściu na cmentarz od strony Alei Jadwigi, stoi kamienny krzyż z 1803 roku. Data jego powstania widnieje u dołu postumentu. W centralnej jego części usytuowano wizerunek Matki Boskiej, namalowany metodą emalii na blasze. Najprawdopodobniej nastąpiło to później, w 1899 roku podczas jego renowacji. Od tego czasu pomnik był restaurowany jeszcze kilka razy. Po raz ostatni przez Jana Gałaszka, głównego konserwatora Muzeum Zamkowego w Pszczynie.

Opracowała: Joanna Strońska-Przybyła na podstawie Pszczyna wczoraj i dzisiaj, s. 102-109
W artykule wykorzystano makietę kościoła pw. św. Jadwigi autorstwa Pawła Janosza (zbiory Muzeum Zamkowego w Pszczynie)

---