Muzeum Zamkowe w Pszczynie

Dekoracyjne malowidło na suficie w Sypialni gościnnej zamku pszczyńskiego powstało w l. 70. XIX w. W 1908 r. księżna Daisy von Pless – przekształciła apartament swych poprzedniczek w apartament gościnny i zleciła jego gruntowne przeobrażenie. Wówczas plafon zamalowano.

Klasycystyczny dworek usytuowany na obrzeżach parku dla księcia Ludwiga von Anhalt-Köthen-Pless (1783-1841). Nazwę „Ludwikówka” → Ludwigswunsch → Życzenie Ludwika nadano na cześć młodego księcia, który przekładał prywatność swej skromnej siedziby nad oficjalną etykietę dworską obowiązującą na Zamku. →

Parcele miały być zabudowane wyłącznie budynkami mieszkalnymi w stylu willowym i zaopatrzone od frontu reprezentacyjnymi ogrodami. →

Na przełomie 1960 i 1961 roku, jako pierwsze w Polsce (sic!), Muzeum rozpoczęło projekt mający na celu radiofonizację ekspozycji.

Według miejscowej legendy, w tym miejscu dopędził w 1574 roku, uchodzącego z Polski króla Henryka Walezego kanclerz polski, usiłując go nakłonić do powrotu na tron. →

Podczas ostatniej przebudowy pałacu  w latach 1870-1876, w tym samym czasie również park uzyskał swój obecny kształt. Powstały liczne sceny ogrodowe, w których tworzeniu znaczącą rolę odegrała nowo powstała mała architektura.

Publikowane w albumie „Pszczyna wczoraj i dzisiaj” czarno-białe zdjęcia zrobione w latach 30. XX wieku i współczesne kolorowe, ukazują fragmenty Parku Zamkowego i Dzikiej Promenady.

Jak wyglądała prezentacja debiutantki w czasach wiktoriańskich? Szczegółowych informacji na ten temat dostarcza nam „The Harmsworth Magazine”

Oparła się wielkim pożarom zamku w 1737 r. i miasta w 1748 r. i praktycznie w niezmienionym stanie stoi do dzisiaj. Oto najstarszy budynek zespołu pałacowo-ogrodowego w Pszczynie i zarazem najstarszy budynek w mieście.

Włamania i głośnej na całą Pszczynę kradzieży dokonano w nocy z 26 na 27 listopada 1991 roku.