Muzeum Zamkowe w Pszczynie

Odbywały się jarmarki, stąd też odjeżdżał dwa razy w tygodniu pocztylion listowy i osobowy.
→

Pierwotnie wnętrze budynku podzielono na ponad 100 lokali biurowych, gospodarczych i mieszkalnych. Gmach zaopatrzono w centralne ogrzewanie, wodociąg, kanalizację, instalacje: elektryczną, odgromową i telefoniczną.
→

W tym roku mijają 274 lata od wybuchu najgroźniejszego w skutkach pożaru z 8 sierpnia 1748 roku.
→

Klasycystyczny dworek usytuowany na obrzeżach parku dla księcia Ludwiga von Anhalt-Köthen-Pless (1783-1841). Nazwę „Ludwikówka” → Ludwigswunsch → Życzenie Ludwika nadano na cześć młodego księcia, który przekładał prywatność swej skromnej siedziby nad oficjalną etykietę dworską obowiązującą na Zamku. →

Parcele miały być zabudowane wyłącznie budynkami mieszkalnymi w stylu willowym i zaopatrzone od frontu reprezentacyjnymi ogrodami. →

Według miejscowej legendy, w tym miejscu dopędził w 1574 roku, uchodzącego z Polski króla Henryka Walezego kanclerz polski, usiłując go nakłonić do powrotu na tron. →

Podczas ostatniej przebudowy pałacu  w latach 1870-1876, w tym samym czasie również park uzyskał swój obecny kształt. Powstały liczne sceny ogrodowe, w których tworzeniu znaczącą rolę odegrała nowo powstała mała architektura.

Publikowane w albumie „Pszczyna wczoraj i dzisiaj” czarno-białe zdjęcia zrobione w latach 30. XX wieku i współczesne kolorowe, ukazują fragmenty Parku Zamkowego i Dzikiej Promenady.

Oparła się wielkim pożarom zamku w 1737 r. i miasta w 1748 r. i praktycznie w niezmienionym stanie stoi do dzisiaj. Oto najstarszy budynek zespołu pałacowo-ogrodowego w Pszczynie i zarazem najstarszy budynek w mieście.