Plany wykonał nadworny architekt Anhaltów Wilhelm Pusch. Dworek stanął na północnych obrzeżach parku, na łagodnym stoku. Jego elewacja frontowa z kolumnowym portykiem, zwrócona jest w kierunku zamku. Ów portyk tworzą cztery kolumny toskańskie, podtrzymujące trójkątny, spłaszczony przyczółek z żeliwnym kartuszem herbowym. Na parterze pod portykiem znajduje się wąski taras, na który prowadzą schody z obu boków. Tylna elewacja, zaakcentowana została ryzalitem z czterema pilastrami i zwraca się ku dziedzińcowi, przy którym stały oficyna, stajnie, wozownia i stodoły. Dach naczółkowy z trójkątnymi szczytami na osi głównej, pokryty jest płytką łupkową.

Na parterze znajdowało się dziewięć pokoi: salon, pokoje żółty, czerwony i zielony, jadalnia, dwa tzw. pokoje boczne, dwa pokoje dla służby. Na piętrze były: pokój do gier, pokój dla służby, dwie komory (pokoje bez okien), entrée z którego wchodziło się do garderoby, pokoju bilardowego z komorą, pracowni, sypialni i jeszcze jednej komory. W późniejszym okresie mieszkali w nim wysokiej rangi urzędnicy książęcy, a po wojnie przez krótki czas służył za internat szkolny. Obiekt figuruje w rejestrze zabytków. Obecnie znajduje się w rękach prywatnych.

Opracowała Joanna Strońska-Przybyła na podstawie Pszczyna wczoraj i dzisiaj, s. 120-124

---