Paweł Szuster
Urodził się 16 czerwca 1897 r. w Jankowicach. Był synem właścicieli gospodarstwa chłopskiego Pawła Szustera i jego żony Anny z domu Gawlik. Gdy w 1914 r. w wybuchła I wojna światowa, do Jankowic nadszedł telegram ogłaszający mobilizację. Do służby wojskowej z terenu Jankowic powołano 137 osób. W listopadzie tego samego roku powołanie dostali także młodociani. W ten sposób Paweł Szuster wyruszył na wojnę. Walczył na froncie zachodnim w Belgii i we Francji. 10 stycznia 1917 r. został ranny, a 11 kwietnia 1918 r. dostał się do niewoli. Ostateczne dołączył do Armii Polskiej we Francji, a następnie wrócił do Jankowic.
Paweł Szuster (po prawej)
z synem Arturem i synową Ireną (?)
W rodzinnej miejscowości zaangażował się w działalność powstańczą. Tak pisał o nim Franciszek Szczepańczyk – wieloletni dyrektor szkoły podstawowej w Jankowicach, a później w Piasku: W czasie drugiego powstania śląskiego trzej chłopcy z Jankowic tj. Szuster Paweł, Wiatr Jan i Janosz Franciszek pojechali jako delegaci z Jankowic do Pszczyny zbadać, czy niemiecka policja w Pszczynie została już usunięta, jak to przyobiecał kontroler powiatowy Włoch Karikatti [właśc. Caricati]. Byli oni ubrani po cywilnemu, lecz mieli broń ukrytą dla własnej obrony. Gdy, jadąc szosą obok cmentarzy, przejeżdżali przez most na Pszczynce, zostali aresztowani przez niemiecką policję. Niezawodnie byliby oni wkrótce rozstrzelani, ale następnego dnia policja niemiecka została rozwiązana i nie zdołała tej sprawy załatwić, a aresztowani delegaci z Jankowic wrócili do domu.
W okresie II powstania Paweł Szuster, szeregowy z Jankowic, wymieniony został na Liście Górnoślązaków biorących udział na drugim kursie [plebiscytowym].
W latach 20. XX w. Paweł Szuster przeprowadził się do Katowic, gdzie prowadził niewielką firmę handlową – był właścicielem sklepu kolonialnego przy ulicy Książęcej w dzielnicy Katowic Ligota. W latach 30. XX w. założył firmę transportową i kupił dwie kamienice. W okresie II wojny światowej, choć nie był członkiem podziemnej organizacji wojskowej, wziął udział w przewiezieniu czterech zakonników z Poznania do Klasztoru Franciszkanów w Panewnikach, gdzie doczekali się zakończenia wojny. Wspomagał też finansowo ów klasztor, fundując m.in. stację drogi krzyżowej Kalwarii Panewnickiej. Należał do Związku Weteranów Powstań Śląskich Grupa Katowice- Ligota. Działał w harcerstwie. Zmarł 20 października 1974 r. w Katowicach.
Klasztor Braci Mniejszych Franciszkanów Panewniki
Katowice, 24 grudnia 1949 r.
ze Związku Weteranów Powstań Śląskich Grupa Katowice-Ligota,
16 czerwca 1947 r.
Fotografie i dokumenty ze zbiorów rodziny Pawła Szustera
KSIĄŻKA
MÓJ DZIADEK
BYŁ POWSTAŃCEM
