Leon Leszczyński
Leon Leszczyński (1894 – 1967) nauczyciel, historyk, znawca i miłośnik regionu pszczyńskiego. Urodził się w Kętach w powiecie bialskim. W latach 1915-1920 r. pracował jako nauczyciel w szkole męskiej i szkole ćwiczeń w Kętach.
W okresie zaborów brał aktywny udział w ruchu harcerskim i charytatywnym, był członkiem i sekretarzem powiatowej Polskiej Komisji Likwidacyjnej. W 1920 r. został powołany przez gen. Latinika do pracy plebiscytowej na Górnym Śląsku. Pełnił obowiązki prelegenta Komitetu Plebiscytowego w Koźlu pod kierownictwem dra T. Golusa. Od 10 marca 1921 r. stał na czele okręgu IV Komisji Plebiscytowej z siedzibą w Dziergowicach.
W okresie międzywojennym był nauczycielem i dyrektorem państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Pszczynie. Brał czynny udział w tworzeniu bibliotek Towarzystwa Czytelni Ludowych, a jednocześnie współpracował przy redagowaniu Przeglądu Ziemi Pszczyńskiej. Jako organizator i długoletni przewodniczący Powiatowego Zespołu Towarzystw Ziemi Pszczyńskiej kierował akcją narodową przeciw Volksbundowi oraz miejscowym hitlerowcom. Podczas wojny zaocznie skazany na śmierć oraz poszukiwany przez hitlerowców, ukrywał się w Ochotnicy, w powiecie Nowy Targ, gdzie organizował tajne nauczanie i brał udział w ruchu oporu. Sprawował funkcję kierownika Rady Głównej Opieki w Gorcach, a także kierownika zespołu tajnego nauczania młodzieży w powiecie nowotarskim. Już od 10 lutego 1945 r. pracował nad uruchomieniem szkół w Pszczynie. Podjął pracę nauczyciela historii w Liceum Pedagogicznym oraz Liceum Ogólnokształcącym. Z jego inicjatywy powstał Zarząd Towarzystwa Popierania Nauki i Sztuki, którego celem było ratowanie dzieł kultury i sztuki po pożodze wojennej. Przez całe swoje życie Leon Leszczyński związany był z walką o polskość Śląska. Po 1949 r. ratował od zniszczenia zabytki – materialne świadectwa złożonych dziejów ziemi pszczyńskiej. Od 1 sierpnia 1949 r. do 1958 r. piastował funkcję dyrektora Ośrodka Muzealnego w Pszczynie. W tym okresie muzeum wzbogaciło się o liczne muzealia, które silnie związane były z historią ziemi pszczyńskiej, zamku i regionu. Po przejściu na emeryturę pracował aktywnie jako prelegent Towarzystwa Wiedzy Powszechnej i Uniwersytetu Powszechnego. Za zasługi w pracy zawodowej oraz społecznej, a także udział w walce o polskość Śląska został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Śląskim Krzyżem Powstańczym, Honorową Odznaką Plebiscytową, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności, Odznaką Grunwaldzką, złotą odznaką Zasłużonego w Rozwoju Województwa Katowickiego, pamiątkowym złotym Krzyżem Harcerskim i innymi odznaczeniami.