dr Józef Kluss (1946-1949 i 1958-1962)
Józef Karol Kluss urodził się 4 listopada 1890 r. w Nowym Siole, jako syn Stanisława i Karoliny z Bieleckich.
Po ukończeniu szkół we Lwowie i Krakowie pracował jako nauczyciel w woj. Nowogrodzkim. Służbę wojskową odbył w Legionach w randze porucznika. W 1913 r. zapisał się do szkoły malarstwa prof. Józefa Mehoffera, w której uczył się z przerwami 6 lat. Równocześnie studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim u prof. Mycielskiego i prof. Pagaczewskiego. Pod kierunkiem prof. Wyczółkowskiego zapoznał się z technikami graficznymi, tworząc liczne widoki architektury.
W 1925 r. otrzymał stypendium rządu francuskiego na dalsze studia w Paryżu. Naukę historii sztuki kontynuował w École de Louvre i Académie de la Grande Chaumière, a także u Olgi Boznańskiej. Liczne podróże do Belgii, Niemiec, Włoch, Hiszpanii czy Austrii pozwoliły mu na bezpośrednie zapoznanie się ze sztuką tych krajów. Zachował się szkicownik z podróży do Francji – „Impressions de voyage 1925” – z widokami m.in. Avignonu oraz Carcassonne.
Po powrocie do kraju, w 1926 r., ukończył z wynikiem bardzo dobrym Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie w szkole malarstwa Józefa Mehoffera, zaś na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych uczył w Gimnazjum im. Staszica, m.in. języka niemieckiego. W styczniu 1930 r. został konserwatorem zabytków miasta stołecznego Warszawy, pełniąc równocześnie obowiązki konserwatora zabytków województw: warszawskiego, łódzkiego i białostockiego. 28 marca 1931 r. na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie obronił pracę zatytułowaną “Aleksander Kotsis – Jego Życie i Działalność Artystyczna”, uzyskując tytuł doktora filozofii. Egzaminatorem był prof. Władysław Podlacha, zaś promotorem pracy prof. Władysław Kozicki.
Józef Kluss pełnił funkcję członka Tymczasowego Komitetu Organizacji Muzeum Józefa Piłsudskiego w Belwederze, a następnie jego kustosza i członka stałej komisji do spraw konserwacji pałacu. W latach okupacji nauczał na tajnych kompletach w gimnazjach Staszica, Mickiewicza oraz w Szkole Handlowej im. Roesslerów w Warszawie. W listopadzie 1944 r., po ucieczce z transportu do obozu w Pruszkowie, rozpoczął pracę w Resorcie Ministerstwa Kultury i Sztuki PKWN w Lublinie jako Szef Ochrony Zabytków oraz p.o. dyrektora Departamentu. Dnia 1 kwietnia 1945 r. został Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w Rzeszowie. Jego staraniom, które znalazły uznanie m. in. w liście ówczesnego bpa przemyskiego, zawdzięczają dotacje m. in. Dukla czy Rymanów. W latach 1946 – 1954 pracował na stanowisku konserwatora zabytków województw katowickiego i opolskiego. Był jednym z organizatorów i pierwszym kierownikiem – od 1 czerwca 1945 r. – Muzeum w Pszczynie. Za oficjalną datę otwarcia Muzeum uważa się 9 maja 1946 r. Od r. 1950 wykładał historię grafiki w katowickiej filii ASP w Krakowie, a w dniu 1 maja 1954 r. objął także obowiązki Kustosza Muzeum w Pszczynie, realizując koncepcję nowoczesnego muzeum wnętrz. Działalnością Muzeum kierował aż do przejścia na emeryturę w 1962 r. Zmarł po ciężkiej chorobie 5 lutego 1967 r. w Pszczynie.
Dr Józef Kluss w swojej pracy poświęcił się całkowicie idei ratowania dzieł sztuki, która szczególnego znaczenia nabrała po zniszczeniach wojennych. Niejednokrotnie wyjeżdżał w teren w celu zabezpieczenia, często z narażeniem życia, materii zabytkowej. Za tę działalność odznaczony został Medalem 10-lecia. Był również autorem artykułów o tematyce konserwatorskiej m.in. dotyczących Tumu pod Łęczycą.